حکومت از درک و پذیرش خواسته معترضان ناتوان است، لاجرم خیزش سراسری مردم ایران را به بیگانگان نسبت می‌دهد. (عکس: صحنه‌ای از اعتراضات سراسری)
فرزانه راجی
ابراز خشم، توجیه‌کننده شعارهای در اصل زن‌ستیزانه نیست
این روزها در میدان‌های مبارزه، بر دیوارهای شهر، در رسانه‌ها و… شاهد «شعار»هایی هستیم که هر انسان آزادی‌خواه، برابری‌طلب و مترقی را مشمئز می‌کنند: «سبزی پلو با ماهی….»، «نه اینوری نه اونوری…»، «توپ، تانک، نفربر….» و…
برخی از دیوارهای شهر فقط تجلی‌گاه فرهنگی مردسالارانه و جنسیت‌زده شده‌اند، گویی هدف تحقیر بدن زنان و ایضا مردان است. و مخالفان این فرهنگ و روش مردسالارانه و جنسیتی مجبورند به جای نوشتن و نقش شعارهای آزادی‌خواهانه، ضدتبعیض، مترقی و هدفمند خود بر دیوارها رنگ و وقت خود را خرج محو کردن این الفاظ رکیک و زننده کنند که تن و بدن زنان و مردان را به سخره می‌گیرد، خرج فحاشی‌هایی بکنند که به عنوان شعار ساخته شده‌اند. اینها الفاظی رکیک، بی‌محتوا و عمدتا مردسالارانه، زن‌ستیزانه، جنسیتی، یا به‌طور کلی «سالارانه»اند که حتی نمی‌توان آن‌ها را در مقوله هجو و هزل هم رده‌بندی کرد.
فلسفه‌ی شعار در واقع تبلیغ و ترویج آرمان، خواسته، هدف، تاکتیک و یا استراتژی یک جنبش در کوتاه‌ترین شکل ممکن است. بدیهی است که این شعار برای جلب مخاطبان باید آهنگین هم باشد اما هر بیت و مصرع کوتاه و آهنگینی شعار نیست. تبلیغ وقاحت، فحاشی، پرده‌دری، به سخره گرفتن آرمان‌ها، مطالبات و انسان‌ها و… با تبلیغ انقلابی‌گری و قهرانقلابی بسیار تفاوت دارد. این گونه «شعار»ها لزوما بیانگر خشم، ناشی از آن و ناگزیر نیستند بلکه فقط از کسانی برمی‌آید که حتی در خوشی و شادی هم اکثر شوخی‌ها و لطیفه‌هایش جنسیتی (تحقیر تن زنان و مردان) و یا تحقیر و تمسخر ملیت‌ها، قومیت‌ها و اقلیت‌هاست.
برای خواندن متن کامل این نوشته، کلیک کنید:
منبع: رادیو زمانه
۱۵ آبان ۱۴۰۱ | Nov 6, 2022